نقشه برداری مغزی – QEEG
نقشه برداری مغزی، روشی غیر تهاجمی برای ثبت و بررسی کارکرد نواحی مختلف قشر مغز می باشد.
در طی روش QEEG، الکترودهایی روی پوست سر قرار می‌گیرند تا سیگنال‌های الکتریکی تولید شده توسط مغز را شناسایی و ثبت کنند. سپس این سیگنال ها تقویت و پردازش می شوند تا ضبط EEG ایجاد شود. داده‌های EEG معمولاً برای شناسایی الگوها، فرکانس‌ها و ناهنجاری‌های خاص در فعالیت الکتریکی مغز تجزیه و تحلیل می‌شوند.
تجزیه و تحلیل QEEG شامل مقایسه داده های EEG یک فرد با یک پایگاه داده هنجاری یا یک خط پایه ایجاد شده برای یک جمعیت خاص است. این امکان را برای شناسایی هرگونه انحراف یا ناهنجاری در الگوهای امواج مغزی فراهم می کند. داده ها را می توان به روش های مختلف، از جمله تجزیه و تحلیل فرکانس، تجزیه و تحلیل انسجام، و تکنیک های نقشه برداری، برای ارائه بینشی در مورد عملکرد مغز، تجزیه و تحلیل کرد.
QEEG در زمینه های مختلفی از جمله نورولوژی، روانپزشکی، روانشناسی و نوروفیدبک استفاده می شود. این می تواند به تشخیص و نظارت بر شرایط مختلف عصبی مانند صرع، اختلالات خواب، آسیب های مغزی و اختلالات رشد عصبی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) کمک کند. QEEG همچنین می‌تواند برای ارزیابی عملکرد مغز و هدایت گزینه‌های درمانی، مانند آموزش نوروفیدبک، که در آن افراد یاد می‌گیرند الگوهای امواج مغزی خود را خود تنظیم کنند، استفاده شود.